مشغول یه مکالمه کسالت باری با یکی از اون آدم جدی های عصا قورت داده. میخوای بگی "باهاتون دولا پهنا حساب کردن" اما هم خسته ای و هم شاشت گرفته و هم اینکه حواست پرته، پس میگی "باهاتون دولا حساب کردن" و بعدش هم که متوجه میشی چه چرندی گفتی خودت پقی میزنی زیر خنده و حالا نخند کی بخند.
آدم جدی عصا قورت داده فقط همونطور بِرُ بِر زل زده داره نیگات میکنه، از این مدل هایی که من که نمیدونم تو داری به چی چی میخندی. بالاخره به زور خنده ات رو میخوری و دوباره برمیگردی به همون مکالمه کسالت بار.
دیگه احساس خستگی نمیکنی، هرچند که هنوزم شاش داری و حواست پرته...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر