خه مين بو هار*

 جمله کوتاه بود:

"در یک روز بهاری

پر از عطر شکوفه های گیلاس

آن مرد سر آن آموزگار را با تبر قطع کرد..."

 جمله کوتاه بود

من متحول شدم

و آموختم

از آن مرد، که انسانها نیز میتوانند چونان گرگ باشند:

بی رحم و سنگدل در دریدن...

و از آن تبر، که تبرها را تفاوتی بین درخت و آموزگار نیست،

که تبرها همچون وجدانهای خفته کورند

حتی در فصل بهار

و حتی به هنگام رویش و زایش...

و از آن آموزگار، که چگونه میتوان نوشت "مرد"

و چگونه میتوان نوشت "تبر"

بی آنکه همچون گرگی درنده و سنگدل بود

و یا چونان وجدانهای خفته کور...

جمله کوتاه بود 

بسیار کوتاه

و من میبینم

شتکهای خون آن آموزگار را بر دامان آن مرد

و بر تیغه تیز تبر

و من میبینم

جوانه کوچکی را

 که در فصل بهار

و فارغ از عطر شکوفه های گیلاس

و آن مرد

و تبر

رقصان از خون آن آموزگار سر برآورده

ودر حال درخت شدن است

و من ایمان دارم

که این داستان ادامه دارد

که این پایان آن آموزگار نیست...

*بهار غمگین

رفتم از داروخانه یه سری قرص گرفتم محتوی عصاره گیاه ژینکو (Ginko) که مثلا حافظه ام تقویت بشه و قدرت تمرکزم بره بالا، اما فراموش میکنم که مرتب بخورمشون و این موضوع عصبیم میکنه...

میخوام به خودم دلداری بدم. 

توی دلم میگم حالا اینکه خیلی فاجعه نیست. 

یه صدایی از اون دور دورها میخنده و فش فش کنان میگه "آره خب! اینکه خیلی فاجعه نیست! فاجعه مثلا اون وقتیه که تو یه پارتنری داشته باشی و قرار باشه که با قرص از بارداری جلوگیری کنی و هی یادت بره قرصا رو به موقع بخوری و یه وقت به خودت بیای و ببینی که پریودت نه ماهه که عقب افتاده و یه بچه هم داره توی بغلت ونگ ونگ میکنه"

احساس میکنم که باید بخندم، ولی خنده ام نمیاد، فقط دردم میاد.

طنز تلخیه، تلخ و گزنده، که حواست نباشه قرصهای حواس پرتیت رو به موقع بخوری، و من الان که اینها رو مینویسم اشکم داره در میاد و همه وجودم پر از اضطرابه و ترس از اینکه نکنه حواس پرتیم و عدم تمرکزم راستی راستی از اینی که هست بیشترم بشه...