پر از دردم و پر از حرف، گفتن و نوشتنم نمیاد اما...

چرا مادرم ماها رو وقیح بار نیوورد؟! چرا بهمون یاد نداد که چطوری با پررویی حرفمون رو بزنیم؟! چرا فقط بهمون یاد داد که باید همه چی رو بریزیم توی خود لعنتیمون؟! چرا سعی کرد در باور ما بگنجونه که این شرم و حیای نکبتی چیز خوبیه؟!
آخ که چقدر من از خودم متنفر میشم همه اون وقتایی که میبینم خفه خون گرفتم، چون بلد نیستم پاچه پارگی کنم.